Staatsruif

Desgevraagd. Op een van de wekelijkse persconferenties van onze premier wilde deze geen oordeel geven over het inkomen in 2014 van Van Beurden, de baas van Shell, van bijna 5,6 miljoen (inclusief bonus) en een extra pensioenbijdrage van 18,6 miljoen. Want zo antwoordde Rutten, hij eet niet uit de staatsruif. Uit de staatsruif eten heeft in het politieke spraakgebruik vooral een negatieve klank.  Die lui die dat doen, zijn – zeg maar – meeëters.

Wees u als politieagent, onderwijzeres, wijkverpleegster en rechter er zich dus van bewust dat u een meeëter bent. De premier is zich daar zeker en vast van bewust, want ook hij krijgt zijn salaris uit de staatskas.

Maar hoewel de minister van financiën geen salaris overmaakt naar de baas van de Shell, zelfs Van Beurden eet ook uit de staatsruif. Immers, wanneer hij 10 miljoen minder krijgt, is de winst van Shell  10 miljoen hoger. Nu dat niet zo is, levert  dat de VVD-staatssecretaris van financiën 2,5 miljoen minder aan belastingen op. (Het tarief van de vennootschapsbelasting is rond 25%).

Nu kunt u zeggen dat Shell er alles aan doet om veel minder te kunnen betalen dan 25% vennootschapsbelasting, zodat de schade voor de staatskas minder groot is dan 2,5 miljoen. En gezegd moet worden dat de Shells en de Starbucks door belastingontwijking daar erg goed in slagen. Blijkbaar mede daarom zijn de inkomsten van de CEO’s ook zo hoog?!

Stoer van onze premier. Wel een kleuring geven aan burgers die hun salaris ontvangen via de publieke sector. Wel als kabinet een moreel oordeel uitspreken wanneer mensen in de publieke sector meer verdienen dan de Balkenendenorm, maar geen moreel oordeel willen geven over de mensen in de private sector die veel en veel meer verdienen.